Со големо Д

Познато ѝ е на македонската читателска публика, зашто тоа веќе со години, па би рекле и со децении веќе се повторува во нашиве книжевни кругови, и не само во книжевните: „недостасуваат прозни дела, романи и раскази наменети за тинејџерската возраст“. Појавувањето на овој роман од перото на изразито продуктивниот и сестраниот писател Александар Кујунџиски доаѓа во вистинско време; не само за да ја пополни таа празнина туку и за да донесе една нова димензија во тематска и содржинска смисла. Имено, иновантноста на ова дело е поттикната од сознанието дека најголем дел од сите досега публикувани романи за нашите тинејџери од нашите автори се на тема љубов. Овде, за разлика од сите тие посочени дела, основата на романескниот тек од првите до последните страници на романот е она што во тие години, на таа возраст секако треба да биде далеку понагласено и подоминантно. Тоа е дружењето, другарството. Да, да, другарството – таа особина, доблест и однесување кое распослано и сплетено по сите можни релации ја негуваат и ги красат не само главните ликови Ведран и неговите соученици, туку и возрасните ликови во романот. Овде другарството е тоа што е главен сопатник и содружник на децата кои се „во залет“ да минат од еден животен период во друг. Од еден брег на друг. Од брегот на детството на брегот на почетокот на зрелоста; таму каде што треба веќе многу повеќе и многу појасно да го имаат осознаено светот што ги опкружува.