Бели ноќи/Слабо срце/Кротка

Три раскази кои се сметаат за едни од најдобрите на Фјодор М. Достоевски! „Бели ноќи“ (1848) Млад маж шета по улиците на Санкт Петербург размислувајќи за својата осаменост кога налетува на уплакана млада жена. Придружувајќи ја до дома, започнуваат разговор и стануваат пријатели. Оттогаш се среќаваат ноќе за да си поприкажат. Јазикот и стилот прават читателот да ги почувствува опишаните сцени на своја кожа, продирајќи во најтемниот, недостапен слој на човековата душа. „Слабо срце“ (1848) Почетокот на расказот е брз како и целото дејство: полетната желба за брак на Васја Шумков го вивнува во облаци, по што ни неговиот пријател, Аркадиј Иванович, не може да го смири. Таквата избрзана одлука буквално ги крши срцето и умот на Васја, чијашто искрена намера направила да потклекне пред горчината што следува. „Кротка“ (1876) Истражувајќи го односот на „тиранин“ и „жртва“ врз примерот на едно обично семеjство, Достоевски ни ја разоткрива и изложува на виделина душата на главниот лик кој се соочува со огромна трагедија – ненадејното самоубиство на неговата млада сопруга. Читателот станува сведок на испрекинaт внатрешен монолог на човек соочен со своите мисли и тага, со длабочината на својот очај.